انسانیت گم شده .

به خط‌ اول قصه بر می گردیم !!

به جایی که آدم اشرف مخلوقات شد!! 

لابد خدا یک چیزی می دانست که به آدم ها 

ناخن داد و پنجه نداد !!

ناله داد و نعره نداد !!

خدا از اول هم به انسان شک داشت !!

اورا به زمین تبعید کرد و به سرش گول مالید !!

که(( تو اشرف ‌مخلوقاتی .))

وگرنه برگزیده ی خلقت که 

شبنم و شب بو را 

طره ی گیسو را 

اشارات ابرو را 

ول نمی کند ، بچسبد به 

فروش پیکر خونین شرافت و 

خرید لاشه ی بدبوی غرور و پلشتی

والا ، بلا من اگر جای آدم ، ابوالبشر بودم 

همان اول راه ، از پیامبری خدا برمی گشتم و 

با این انسانیتی که از ابنائش سرمی زند ،

 خودم را سکه ی یک پول نمی کردم !!